Korkma Şiiri - Hayrettin Korukcu 2

Cesetler üstünde kalan nefesler,
Dumanı tutan ülkemin şahidi,
Düştüğün yerde mi kaldın?
Kırılır seni tutan camdan bilekler,
Kalkmak mümkün mü hiç?
Candan atmazsa yürekler,
Küsülür mü sandın?
Yıkamaz çelikten tüfekler,
İman vatan damarında kanın,
Vatansız kalır mı inancın?
Gelme, eğer döneceksen geri,
Bu yalnızlık Sana yazılan bir kader,
Gurbet bu çetin gazada miğfer,
Bir değil bin kez vuruldun Sen,
Bu yolda galiptir yenilen,
Ne acı kalır, ne taze bir yas,
Kutlu zaferin bekçisisin Sen
Bir değil bin kez ölsen de Az,
Beklenen muştu tohumdur serpilen,
Bir Selam beklenir sesinden,
Bir niyaz göklerden hissedilen
Tertemiz alnına yazgını kendin yaz
Bu mazlum ahı seni bırakmaz,
Varlığı var Eden, yokluğun esas,
Kim bilir hangi gün doğacak,
Sancıların hangi duada son bulacak
Gözyaşlarına mı karıştı çığlıkların
Sen mi fazlaydın dünyaya sesin mi
Kadir kıymet bilmeyen bu sürur ne
Küsmek yakışır mı sana
Kalk hadi yeniden
Kalk artık düştüğün yerden
Söylensin zafer türkülerin
Kalmasın hakkı yeter
Zalimler titresin korkudan
Mazlumların bayramı seninle
Yalancı baharlar senin neyine
Sahip çık sahiplen zamanı
Diyar diyar karış karış duyur namını
Nesin sen kimsin kiminlesin
Haydi artık geldi zaman
Değişen sadece mekan
Verileni kıymetli yapana sığın
Ve geldi o en değerli çağın
Korkma! Bir kez daha korkma
Nübüvvet mührünü Alan gibi
Korkma istiklalini yazanlar gibi
Durma mukaddesatın için
Sorma niye neden niçin
Bedelini ödediğin herşey senin
Korkma!!