Körkaranlık Şiiri - Adnan Mızrak

ay bile silinir zamanla gökyüzünden
hiçbir iz bırakmaz geride ama bilirim ki bütün ihtişamıyla yeniden doğmak içindir
terkedişleri gökyüzünü...
yıldızlar her gece yeniden görünür gökyüzünde
yeniden kaybolur her sabah...
güneş vazgeçemez ki gökyüzünden...
ey görünüp kaybolanım
aydınlatıp yokolanım
bütün isyanım sanadır bilesin.
gel ışık ol dünyama
aydınlat gecemi, gündüzümü
seninle şenlensin bütün evrenim...
ne gecelerim karanlık
ne gündüzlerim aydınlık...
sensiz bütün ömrüm ya zifiri aydınlık
ya da güpegündüz karanlık...
neredeysen çık gel
gönlüm sensiz karmakarışık...
Ya biran önce gel çıkar bu zifiri aydınlıktan...
Ya da benimle kal iki kişilik körkaranlığımda...