Korkakça kaçış Şiiri - Mucize Kartal

Korkakça Kaçışın

Ben bedel ödemeye razıyken,
Yanmayı, yanılmayı, yaralanmayı göze almışken,
Kalbimi sana açıp, en kırılgan hâlimle önünde dururken,
Sen korkakça kaçıyorsun.

Bir gülüşün için karanlıklara yürümüş,
Bir sözün için en ağır yükleri taşımışken,
Bile bile acıya boyun eğmiş,
Sensizliğin zehrini içmeye razı olmuşken…
Sen korkakça kaçıyorsun.

Sevda cesaret ister, kalp ister,
Bir ömürlük yolculuğa niyet ister.
Ben senden gelen fırtınayı göğüslerken,
Sen en küçük rüzgârda sırtını dönüyorsun.

Gözlerimdeki umudu görmedin mi?
Ellerimdeki titremeyi fark etmedin mi?
Ben her şeyimi sana bırakmışken,
Sen bana en büyük yokluğu bırakıyorsun.

Kaçışın, sessizlikten daha ağır,
Suskunluğun, bıçaktan daha keskin,
Ben kendimi sana feda ederken,
Sen kendi korkularına esir düşüyorsun.

Ben razıyım, yanmaya da, beklemeye de,
Razıyım geceleri senin adınla ağlamaya,
Razıyım her gün biraz daha erimeye…
Ama sen razı değilsin bana.

Cesaretimle sana yol olmaya çalışırken,
Sen karanlığın arkasına gizleniyorsun.
Benim sevgimle dünyayı yeniden kurabilirdik,
Ama sen, yarım kalmayı seçiyorsun.

Unutma…
Kaçışın, seni kurtarmayacak.
Benim ödediğim bedeller bir gün
Senin uykularını bölecek.
Ve anladığında, çok geç olacak;
Çünkü ben o gün,
Sevdamın küllerinden doğmuş olacağım

Söz : Mucize