Körebe Şiiri - Emrullah Çelik

Sıkıldım ben,
Hadi bir oyun oynayalım.
Boş ver çocuk olalım bu gün.
Ama,hani varya,
Şu büyüyüp küçülenlerden.
Bilmiş olan çocuklardan.
Herşeye bir cevap veren.
Herşeyi sorgulayan çocuklardan.
Bos ver hadi.
Körebe oynayalım biz.
Ama bu sefer kuralları değiştirelim.
Kimse gözlerini kapamasın.
Kimse ebe olmasın.
Herkes indirsin yüzündeki maskesini.
Bir kerecik olsun gerçekçi olsun herkez.
Anlayalım ne melul bir yaratık oldugumuzu.
Bir kere yalan söylemeyelim.
Ve Hiçbir iyiliğin cezasız kalmayacagını bilerek yaşayalım.
Belki bu şekilde arsızlar icinde kala,kala
Arsızlaşmadan yaşa biliriz.
Belki karanlıkları aydınlıklarda buluştururuz.
Kabul bu oyun saçma biraz.
Ebe kim onu bulun o zaman.
Yardım edin
Ebeyi arayan siz olun.
Bulan ben olayım.
Yani cancagızım seni aradım tüm gün.
Ben bir körebeyim.
Oyunun kuralları ile oynayan.
Oyun bozan bir körebe.
Tamam,tamam
İtiraf edeyim.
Gidiyorum dogrusu bu
Dalgaların boğduğu bir gemi gibiyim.
Kör,sağır,dilsiz.
Ben körebeyim.
Ebe benim