Dolunay ışığı mutluluk resmimiz halen salonda
Alaca karanlık kahvemi yudumlarken oturduğum koltuğun yanında,
Çerçeve içerisine iki ay önce konmuş tebessümüne ellerimi uzatıyorum
Fakat vazgeçiyorum dokunmaktan,
Bir ateş sınırı var artık aramızda,
Kördüğüm oldun saatlerime,
Gençliğimin günahsız beyaz çiçeklerine
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



