Kördüğüm... Şiiri - Hasan Belek 2

Yüreğim bir dergâhtır, derdi zikir eyleyen;
Gözlerimden süzülür, hicranın kara seli.
Gönlüm sensiz perişan, her demde "ah!" eyleyen,
Kaderime yazılmış, bu sevdanın çileli.
Hasretin bir urganmış, boğazımda gizlice,
Uzanıp kurtarmazsan, daralır her bir gece.

Geceler sırdaş bana, yıldızlar yoldaş olur,
Yokluğunda kayboldum, bulamam kendi izim.
Sensiz geçen her anım, yaşlarla baştan dolur,
Ateşinle kavruldum, dinmiyor sızım sızım.
Ne senden vazgeçerim, ne bu dertten geçerim,
Aşk şarabı yerine, zehrini ben içerim.

Kirpiğin bir ordudur, gönül yurdumu yıkan;
Bakışın bir hükümdar, cana ferman eyleyen.
Güzelliğin bir alev, kalbimi közde yakan,
Senden başka kimim var, derdim derman eyleyen?
Bu esaret ne güzel, zincirin boynumdadır,
Yaşam ile ölüm de, senin bir aynındadır.

Bir uçurum başında, tutunacak dalım yok,
Suskunluğa büründüm, söyleyecek söz bitti.
Senden gayrı gidecek, ne menzil ne yolum yok,
Çaresizlik ruhuma, bir mühür vurdu gitti.
Ne ileri giderim, ne de geri dönerim,
Kendi küllerim ile, her gece ben sönerim.

İçimde bir mahşer var, dışım durgun bir deniz,
Yaşarken çürümektir, yokluğunun gerçeği.
Kimseler fark etmiyor, bu yarayı, bu izi,
Soldurdun bahçemdeki, en güzel son çiçeği.
Sustum da feryatlarım, arşa kadar yükselir,
Bu sessiz can çekişme, bilmem ne gün son gelir.

Kul Hasan'i der ki, gel kapında kul olayım,
Miracım sensin benim, daha neye çıkayım?
Dilersen can vereyim, dilersen son bulayım,
Bu aşkın eşiğinde, nasıl ayık kalayım?
Ya al götür yanına, ya da bana sen görün,
Bitsin artık ne olur, bu kördüğüm, bu sürgün...

Hasan Belek
10 08 2025
Akçay