Kördüğüm Şiiri - Samet Can Abı Hayat

Kördüğüm

Âlem-i ervahtan beri,
Gözüme kızgın mil çekili.
Bundan mıdır ki körlüğüm?
Hiç kaygı getirmez,
Yanı başımdan kaçan hayat.
Tasa etmek ne fayda,
Çözülmüyor bu kördüğüm.
Kim açacak ellerimi?
Beni benden koparmasın bu düğüm.
Diş geçmez, bıçak kesmez.
Ziyanı yok, kınsızım.
Tabi olmayanlar, beni anlar.
Benim kılıcımdan, insanlığa kelimeler damlar.
Gün batımlarına ilikledim ruhumu.
Çünkü savaşın bittiğinin haberidir bu!
O kanlı beldeye koşturur çocuklar!
Yalın çıplak, sümbül, leylak, deve dikenleri.
Kan ve barut sinmiş toprağa.
Saklı kalmış bir türkü dudaklarımda.
Dünya kör bir mahşer gibi karşımda.

Dünya ölümü unutanların cenneti.
Kaçtım bir mahşer yeri!
Alnımda doğan ter, ayaklarımda kurudu.
Sesimi duyan, günahlarımdan korktu!
Şimdi unutulmuş, kabul olmamış dualarınızı verin bana!
Verin ki, sızım, sancım dinsin, sesim taşları dindirsin.