durmak gibi dur ama!
adam akıllı,
usluca, öyle...
ben bakacağım zaman,
zaman da dursun, söyle...
aklımdan çıkacağın zaman,
dedi ki bir zamanlar bırakılan ben;
'ben seni özlerken camın önünde,
nefesim de camı pusluyor bir yandan... '
terliyorum.
gece çok yalnız,
ben yalnızım,
sessiz odam benden yalnız.
üşüyorum.
yok çünkü henüz,
sormuşlar bir erene,
çapın nicedir diye,
yağmur damlası demiş eren,
göğü yere indiren,
yeri göğe erdiren...
'unutmak' diyince aklıma geldi tenin,
ıslak saçımda,terli sırtımda gezinen elin...
seni sevdiğim günlerin sabahları,
uyanıp sarıldığım rüyalarım...
ve ben 'seni unutmak' diyince aklıma geldin...
'tabi, tabi olur.' dedim.
sana da olur o'na da!
açıkta kalan olmasın verelim madem o'na da!
sonra kapı kapandı.
sonra açıldı.
kadir kıymet bilmez birşeyler olduk biz!
mavi gözlerin,
tatlı sözlerin değerini,
uzak mesafelerin aşılmazlığını,
hasreti,
hasrete dayanmayı unutuverdik...
gittiğim yerle,döndüğüm farklıydı.
bahar bitmiş yapraklar kenti terk etmiş,
yeşiller kahveye,maviler kirli bir renge dönmüş,
el salladığım senle,şimdi sarıldığım gibi...
gittiğim yerle döndüğüm farklıydı.
burnumun ucu sızladı,gözlerimin yaşı dondu.
ciğerlerim sonuna kadar sen doluyken,
nefes almadan geçiyorum;
bir zamanlar kavuştum diye ağladığım,
istanbul'umun boğazından...
ve boğazımda bir düğüm,
yutkunsamda geçmiyor...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!