Kor sardığında titremeye nazır vücudu
Atmak ne mümkün ensemden başlayan ateşi
Ne de fikirlere sıhhat getirmek kolay
Yüce nehir, bilirsin doğrucu bir adamım
Bedenim yığılsa kan değil erdemdir akacak olan
Ve de bilirsin ki ben pek safım
Kaba, gözlerine kördüğüm atılmış halka nazaran
Öyleyse söyle bana, neden onu görürüm karşımda
Alevlerin gittikçe daha çok resmettiği figürü
Neden onun yanık gözleri nahoş ruhumu alazlar
Gözlerimde yansıyan bir damladır hissettiğim
Güneşi yakalamış kuzguni saçlarında
Gecelerimi aydınlatarak beni uyandıran sarmaşık
Kıstığım gözlerime aldanmadan canımı daha çok yakıyor
Cezanı çekerken bacaklarına sıçrayan kor gibi
Bu içimde alevlenen istek mahvediyor beni
Döndürüyor beni koskoca bir hiçliğe
Ben bir şey yapmadım
Ve de ben bir şey etmedim
Oydu tüm bu kıvılcımı yoktan var eden
Yaradanın işiydi belki
İçimizdeki şeytanı dışımızdakinden beter eyleyen
Koru beni bu acıdan
Ateşinin kemiklerimi ve derimi geçmesine izin verme
Mahvet onu, bırak biraz da o yansın
Bunu da kabul etmezsen bırak, o sadece bana ait olsun
Kayıt Tarihi : 22.7.2022 23:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!