Kör Kuyuya Heves Şiiri - Mücahit Kurnaz

Bilmediğin kör kuyuya edersen heves,
Boğulur boşlukta kestiğin her nefes.
Sanırsın varış, oysa sonu hüsran,
Ardından sana güler bütün bir cihan.

Dost bildiğin gözde parıldar hıyanet,
Kıskançlık dönüşür en acı vebalet.
Sandalye gıcırdar, ne nafile bir ses...
Peki, kanar mı bu oyuna herkes?

Kanmaz buna arif, gören göz aldanmaz,
Üç günlük saltanat ateşe dayanmaz.
Pusulan akıl olsun, o aldatan duman değil,
Yoksa bu kör oyunda olursun sefil.