Kör Karanlık Gece Şiiri - Ali Dost Gürgöz

Kör Karanlıkta Bir Gece Daha

Kör karanlık, soğuk bir gece daha…
Yine kederle ve sessizlikle geçecek.
Uykusuzluk çökmüş pencereme,
Göğsümü derin bir nefesle doldurdum.
Odamdayım, uzanmışım ranzaya
Düşlerimle baş başa,
Yürüyorum Munzur’a doğru…

Dipsiz bir kuyu gibi
Çekiyor beni içine
Hüzün, özlem ve yalnızlık.
Ruhumda onarılmaz yaralar bıraktı hepsi.

Artık seninle olmak değil,
Seni görebilmek bile hayal oldu bana.

Bir oda düşün:
Karanlık, ıssız, terk edilmiş…
Bir sorgu odası gibi,
Sessizliğin içinden yükselen bir çığlık
Yüreği yırtarcasına yankılanıyor –
Ama duyulmuyor…

Basra-2012