Kara asfaltta görüyorum kendimi, sarı sokak lambalarının altında.
Ateş yağdıran gri bulutlardan kaçacak delik ararken kayboluyorum siyah yansımamda.
Sonra gökyüzünde görüyorum kendimi, kocaman bir kül okyanusunun ortasında.
Ne basacak bir toprağı var ayaklarımın, ne süzülecek gücü, yapayalnızım orada.
Ardından başka bir diyara götürüyor beni hava, cehennemin sıcağına.
Her yeri kaplamış kum ayazlarının karşısında tek kalkanım bendim, diz çökmüşüm erg boşluğuna.
Kapattığımda gözümü, dilsiz bir ormanda açıyorum tekrardan, sislerin arasında.
... ve nihayet gelip çattı
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Devamını Oku
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta