Kendi masalında
kendi yalancılığıyla
kahramanını mutlu sona yabancılaştıran
' Esas Kız '! !
Essahtan kızdım sana..
Gök bile
başıma düşüremedi elmayı
çok fazla sendelerken yerimde
ve sen
ben zannederken yerime koyduğunu
yerinde duramadım diye...
Dudaklarım tüm cömertliğiyle
' Onlar erdi muradına ' sayıklamasında masalının dışarısında..
Ben ve yalnızlığım
Şimdilerde ki biz yani anlayacağın!
Çıkabilmek için kerevete
Kör bir evet sunuyoruz senden sonra gelmek isteyene...
Kendi yangınında
kendine yanılgıyla
dumanını tütüyor yansıtan
' Alev yumağı '! !
Al evine kapat sevda yanıklarımı...
Kayıt Tarihi : 10.6.2011 22:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!