Kör alın yazısı Şiiri - Ebrar Doğan

Kederime yazılıyorum benek benek
Alın yazımın boşluklarını dolduruyorum
Öyle bir umuttur ki bu bana bahşedilen
Sessiz hıçkırıklarıma boğuluyorum

Yalnızlığımın kemikleri sızlıyor sokak ortasında
öfke çağıran kanatlarımı sıyırıyorum etinden
bir deri bir kemik kalmış ruhumun en ıssız köşesinden

yağmurlu bir ikindin
merdiven aralarında yitiriyorum adımlarımı
Adımlarım
ateşi soluyor çehresi bulanıkken gözlerimde

Bazen sakin biricik bir kayık yanaşıyor zihnime
çelik kalkan vicdanım
azabını kuşatmış bir ordu gibi görünüyor çevresinde
kederim kendi kendine yazılıyor alnıma kör bir tebeşirle, yetişemiyorum.

kaderimin alaycı ıslıklarını duyuyorum kulaklarımda iğneli
küskün bütün şarkılar kalbime yığınla taşlar halinde oturmuş dizeleri
vızır vızır arabalar arasından geçip giden kaderimin yok artık bende esamesi

yüksek kaldırımda bir cadde
boyum yetişmiyor uzanamıyorum
insanların arasında yitip giden
kör ve dilsiz talihimi arıyorum çaresizce