Daha..
Vakti gelmeden..
Yalan rüzgârlarıyla..
Düşmüş yapraklar..
Ağaçtan kopuk..
Yürekten değil..
Dilden..
Söyleniyor sözler..
Öylesine..
Doğrudan kopuk..
Maskelerin ardına..
Saklanmış..
Yüzsüz yüzler..
Utanmayı yitirmiş..
Kendi yüzünden..
Kopuk..
Aydın geçiniyor..
Birkaç kitap..
Birkaç kadehle..
Konu çıkar oldu mu..
Kendi menfaatine..
Tüm..
Etiklerden kopuk..
Dindar sanıyor kendini..
Bir diğeri de..
Yetimin hakkını yiyor..
İnancı kendine uyduruyor..
Din ile aldatıyor..
Tanrıdan kopuk..
Artık herkes..
Kendine..
Biraz yabancı..
Kendinden uzak..
Özünden kopuk..
Sil baştan bile..
Durduramaz..
Bu kopuklukları..
Kendiliğinden değil..
Bu..
Seçilmiş bir..
Kopukluk..
Ayhan M.
Ayhan Maloglu 2
Kayıt Tarihi : 23.12.2025 08:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!