Kopsun Kıyamet Şiiri - Sadık Güler

Bir can yatıyor bak, soğuk odada,
Zaman donup kalmış, acı sırada.
Bir kurban gerekse, işte burada,
Dursun artık dünya, kopsun kıyamet.

Koridorda yankısız ayak gölgesiz,
Bir çizgi uzuyor, yüzler tepkisiz.
Bir beden çözülür, damar hissiz,
Dursun artık dünya, kopsun kıyamet.

Yağmur pencerede durgun ağlıyor,
Her damla içimde umut arıyor.
Bir şehir kaybolur, yollar eriyor,
Dursun artık dünya, kopsun kıyamet.

Bir ekran ışığı yanıp sönüyor,
Bir kalp çırpınarak canı ağrıyor.
Bir soğukluk çöker, içim yanıyor,
Dursun artık dünya, kopsun kıyamet.

Bir can çekip gitmiş, solgun, habersiz,
Bir boşluk kalmış ki, ruhum sahipsiz.
Bir çığlık boğulur, yürek çaresiz,
Dursun artık dünya, kopsun kıyamet.

Bir fotoğraf kalır, bakış tarifsiz,
Bir söz yarım kalır, yüzler renksiz.
Bir nefes sönerken, hayat yönsüz,
Dursun artık dünya, kopsun kıyamet.