Köprüdeki Kadın Şiiri - Savaş Altunbaş

Sen köprüdeki kadınsın
Sabahın tam beşinde
İntihar edeceksin
Biliyorum
Defalarca rüyamda gördüm
Her defasında geç kaldım
Ah Tanrım bu ne ıstırap
Neden bunu bana yapıyorsun
Ama artık hataya yer yok
Saatimi kurdum
Koşar adımlarla köprüye ulaştım
İşte oradasın
Yüzünü göster bana
Yüzünü göster
Bir an için ruhum paramparça oldu
Çünkü gördüğüm yüz
Aynadaki yansımamdı
Bütün bunlar oyunmuş
İşte o an
Kendimi bir portakal bahçesinde görüyorum
Annem ve babam yanımda
Hafif bir rüzgar esiyor
Şüphesiz çok mutluyum
Hayatımın en mutlu anları olduğuna yemin edebilirim.
Son kez kendimi soğuk sulara bırakıyorum
Yüzümde tuhaf bir gülümseme
Artık huzurlu bir şekilde ölebilirim