Köprü Şiiri - Fatin Murat Seferbeyoğlu

I.
Ölüm dediğin
Bir nefeslik vedadır gülüm
Söner ışıklar
Kapanır perde
Gayrı yoktur sevdiklerin
Sevinç göz yaşların yoktur
Yürüdüğün sokaklar geride kalır
Çayını özlediğin kahvelerde
Masana başkaları kurulur
Gayrı tanıklıkları bile hükümsüzdür
Unutulmuş ya da unutulmamış tüm yaşananların
Ne dostların
Sarıp sarmalayan ihanetleri
Ne de sevdiklerini yitirme korkusu
Bütün duygular senden uzaktır
Ve sana yakındır gayrı
Bir büyük yalnızlık
II.
Yaşam dediğin
Birbiri ardına dizmektir nefesleri
Her doğan güne
Sahne! diyerek başlamaktır
Acıları üst üste koyup
Tanıklığa zorlamaktır
Aldığın her nefesi
Yüzün gözün kan revan içinde
Yüreğin yağlı kurşunlarla dost olsa da
Başını dik tutmaktır yaşam
III.
Yaşam ve ölümü ayıran
Kıldan ince kılıçtan keskin bir köprüdür gülüm
Aşağısı ölümdür
Ölüm karanlıktır
Kalleştir
Yukarıya çevir gözünü gülüm
Bak her daim gülümseyen
Bir sevgili var orda
Sen yaşayacaksın ki
Göreceksin o gülümseyen gözleri
Tutun o gözlere
Ve diren ölüme
Karanlıkları unut
Kalleşe aldanma gülüm…