Doğruyu söylemeye yoksa zerre kadar bir cesaretin
boşuna işgal edip duruyorsun şu güzelim dünyayı;
Şayet birilerine yaranmak içinse bu esaretin
Haketmişsin köpekliği, durma al, tak şu tasmayı.
Keşke doğruyu söyleseydin de kovulsaydın dokuz köyden
dolaşsaydın tek başına, hür; çıkardı elbet anlayan seni;
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta