Konya… Şiiri - Birol İşcan

Hu….
Diyorum gerçeğin demine
İçli bir ney sesiyle..
Hem yalnızım hep kalabalık
Kalmışım yine ben nefsimle..

Ey….
Gökleri ve yeri aşk ile
Sekiz yüzyıldır boyayan.
Kanayan her dem taze aşk!
Neden bu huzur bu edep!

Feracene yüz sürdüm.
Adını benlikten aşk bildim.
Kendimi her zaman eksik buldum.
Huzur_u pirin önünde tamam oldum..

Ben eksik idim kabul olundum.
Ciğerim yanar idi merhem oldun.
Yüzyıllarca aşk ile diri kaldın
Minareler selvi_ler boyunca aşk _a boyandın.

Sen sessizsen hamuşan değilsin..
Yüzyıl geçse aradan dilsiz değilsin..
Taşın toprağına aşk sinmiş senin.
Mevlana sana yar olalı kimsesiz değilsin…