Yürekten değilse, konuş ne, sus ne?
Gönlün tercümânı, dildir bilinir!
Anlamazsa kafa, davul ne, kös ne?
Sivri sinek teşbih, kuldur alınır!
Kimine az gelir,zurnayla davul!
Kimisi, kargayla, eylemiş kavil!
Kimine borazan, kimine ney dil!
Kimi Gül, kimisi, zûll’dür kalınır!
Dağlar elvan elvan, çiçekler açar,
Her biri apayrı, kokular saçar,
İnsan yaşadıkça, her hâle düçâr!
Kimi az, kimi çok, faldır* bulunur!
Hangi mahlûk var ki, ekmeği yiyip,
Sırtın pek eyleyip, güzelce doyup,
Yediği çanağa, pisliğin koyup;
Aslı bir soysuz, döldür olunur!
Ozan İlo’m dedik, bâhttır, tâlihtir,
Sadâkâtliyse kul, adı salihtir,
Lütfu hak etmiştir, ehl-i falihtir**;
Kutludur, güzeldir, yoldur dalınır!
20.01.2008/17.49
*FAL:BAHT, TALİH.
**FALİH: KURTULAN
Kayıt Tarihi : 7.2.2008 18:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!