Konma Gönül Şiiri - Fahrettin Akbaş

Konma gönül dedim,çalı dalına
Dinlemedi beni gül dedi bana,
Bu engelli yolda yoruldum dedim,
Mızmızlanma gözün yaşın sil dedi.

Bunlara dayanmaz,yazık bedene,
Çok tanıklık ettim ölüp gidene,
Önemi yok dedi,birde sen dene,
Gelde bu sevdaya teslim ol dedi.

Sürüngen misali sürünüp durdum,
Menzile varacak gücüm kalmadı,
Boşuna didinip bedeni yordum,
Aşılmaz dağları,bana yol dedi,

Gönül çık içimden git uzaklara,
Ben dayanamam bu ahuzara,
Yaşarken beni koydun mezara,
İşine gelmezse gitte öl dedi.