Ben senin yokluğunu en çok akşamlarda hissetim.
Konak vapurunda nemli rüzgar vurdukça alnıma.
Derin iç çekişlerim de hep sen vardın.
Ama ne titreyen içimde ne de yanı başımda yoktun!
Alaca karanlık çökerken İzmir’in tepelerine,
Kızıla boyanır karşıyaka, varyant, konak,
Günesin son demlerinde.
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta