Kömür Karası Şiiri - Oğuz Yazıcı

Kömür karasıydı gözlerin, kömür…
İçin için yandı, öldürdün beni.
Ömür harcadım ben, koskoca ömür…
Toplasan kaç dakka güldürdün beni?

Kaşın efsunlu yay, kirpiğin oktan.
Tebessüm virgülün, gamzense noktan.
Taş olsa şimdiye çatlardı çoktan.
Ya sabır çekmekten soldurdun beni.

Ellerin pamuktu, tenin ipekti.
Varlığın hayaldi, yokluk gerçekti.
Bu yürek ömrünce hep çile çekti.
Sen de bin parçaya böldürdün beni.

(09.02.2013)