Kömür gözlerin Şiiri - Murat Yıldırım

Kömür gözlerin

Sessiz bir yakarış bir büyük düştü
Hasretinden yüreğime çığ düştü
Bir kelebek yalnızlığı tutuştu
Aklımın zoruydu kömür gözlerin

Bir bana muamma bir bana hicran
Aşkın meclisinde Ağu tattıran
Bilinmez diyara yelken açtıran
Cevapsız soruydu kömür gözlerin

Gidişini izledim ağlayarak
Kayboldun ömrümde iz bırakarak
Ben yorgun küheylan sen deli kısrak
Yılkı-mda doruydu kömür gözlerin

Feryadıma ses olurdu yaşıyla
Öfkemi kusardı bir bakışıyla
Dört mevsimdi baharıyla kışıyla
Ömrümün nuruydu kömür gözlerin

Bütün renkler sende mana bulurdu
Esrik bakışınla kalbim dururdu
Önce vurur sonra ışık olurdu
Berrak‘tan duruydu kömür gözlerin

Sorsalar fikrimce çılgın biriydi
Benden deli benden daha diriydi
Tasviri imkansız masal gibiydi
Asırlık koruydu kömür gözlerin

21/07/2025
mrtyldrm