Kölgene Şiiri - Sevinc Arzulu

İnsaf eylə, gəl az dara çək məni,
Hicranınla qoyma təkbətək məni.
Ağac olum, susuz çöldə ək məni,
Hərdənbir də gəl kölgəmdə kölgələn.

Mən nə deyim tale adlı zalıma,
Dəymiş qaldı, əl uzatdı kalıma.
Kədərlənsəm yanarsanmı halıma,
Ağlayaram, göz yaşımdan kölgə nəm,

Dünya tilsim, sirrin aça bilməzsən,
Günəş olub işıq saça bilməzsən.
Daha məndən uzaq qaça bilməzsən,
Mən dönmüşəm bir əbədi kölgənə.