(kolera günleri.. Bi anka hikayesi

Zayıf yerimden buldu hayat
Bu aciz
Bu çaresiz bakışlar ordan miras
Yoksa yıkılmaz ölmez dim
Öyle kurşunla dostla filan
Kimsenin ihanet etmesine izin vermedim
Ben sürdüm mermiyi yatağına
Ben çektim tetiği
Kanayan bütün yaralarımı
Ben açtım tırnaklarımı geçirip etime
Kustuğum her öfke
Kendi tenime sıçradı
Gırtlağıma kadar günah
Gırtlağıma kadar küfür

Avuç açtığım hiç bi dua
Kabul görmedi Tanrılar tarafından
Kendi cehendemimi kendim yarattım
Yüz yıllar boyu

Yandım
Yandım
Yandım

Arınamadım

Bir anka kuşu gibi
Kendimi külünden yarattım

Şimdi parcalanmış yüreğim
Uçurum boylarında
Kurtlar sofrasında

Şimdi kanayan yüreğim
Aç yırtıcılara leş yiyicilere
Sırtlanlara meze

Son isteğim yok
Tek isteğim var
Kimse iyi anmasın arkamdan adımı
Ne bir ağıt
Ne bir göz yaşı
Dirimi nasıl terk ettiyseniz
Ölümü öyle rahat bırakın