Köle sever genç Şiiri - Necmi Dayan

Bazı insanlar kendilerine hizmet edenleri pek severler. Sanırlar ki para ben de güç ben de
Allah da kitap da peygamber de benim havalarında.

Bunlardan biriyle dün sabah karşılaştım. Bir gençti. Ürününü paketleyip önüne bıraktım.
Ücretini beklerken cebinden market faturası çıkardı. Şunu çöpe atar mısın? Suratına baktım. Çöpüm yok dedim. Nasıl yani? Basbayağı çöpüm yok. Abi nasıl esnafsın dedi? Esnaflıkla ne alakası var? Esnafız diye
uşaklığını mıvyapacağız? Uyanık bir de. Kabalaştı. Sen demeye başladı sen bu vatanın evladı mısın? Bana bak kardeş dedim sıkıntın nedir bilmiyorum ama vatanı filan karıştırırsan canını fena yakarım maket bıçağını avucumdan bıraktım. Şerefsiz it onca yol tepmişsin onca çöp tenekesinin yanından geçmiş ne marketin çöpüne ne de çöp tenekesine atmışsın gözüne beni mi kestirdin. Yakaladım omuzlarından senin uşağın mı var yavşak ittim dışarı...

Arkasına bile bakmadan siktirdi gitti köleci domuz...