Kolalı gömlek Şiiri - Dağlar Özügüç

O pek anlaşılmaz biriydi
Denizin dibi gibiydi derindi
Ama yüzü hep sakin ve dingindi
Nadiren hırçın ve dalgalı olurdu
Eser gürlerdi ama hep sıcaktı
Aşıktı hiç gülmemişti
Dalar gider bazende ağlardı
Yenice sigarası hep yanardı

Keyifli olduğu vakitlerde anlatırdı
Takım elbise ve kolalı gömlekle
Şehir kulübünde valsler yaptığını
En önemlisi sevip sayıldığını
Özellikle birinin yüreğini yaktığını
Arada yutkunarak anlatırdı
Peki ona ne oldu dediğimde
Cevabı hep boş bırakır anlatırdı

Hayat yüreği yumuşak olanlara zindanmış
Başta sevda ne çok bedel istermiş
Hazırlıksızdık hiç bilemedik
Biz gönlümüzle pervasızca hareket ettik
Bu yüzden çok zılgıt yedik
Belki biraz zor oldu amma
Sonunda bütün dertlerimizi
Bir noktaya çekebildik

Der susar
Titreyen ellerini yüzüne sürerdi