Kokuna Kadar Aşığım Yar Şiiri - Gül Su 2

Nöbet bekliyorum gecelerce.
Sabrımdaki seni sınıyor
benimle biliyorum.
Tükenmişliğim yok inanki,
İnancım sonsuz seninle geleceğe.
Umudummu...
Hep o beyaz paçalı güvercinde.
Sen şimdi uzaklardasın ya.
Gökyüzünü tual yapıp,
Seni resmediyorum yıldızsız gecelerde.
Ömrümün kadehine
hep senleri doldurup içiyorum.
Ah ah bu kahrolası geceler yokmu,
uzadıkça uzuyor,sensizlikle birlikte.
          
Eyy kadim İstanbul!!!
yak artık  ışıklarını.
Senin karanlığındı belki onu benden
  alıp götüren.
Aydınlat artık gecelerimizi.
Güneş tekrar doğsun bizimle birlikte.
Akrep yelkovanla buluşsun.
Saat tam 12de dursun.
Kurumuş ırmaklar coştukça coşsun,
  kurak topraklar yeşersin.
Menekşe,sümbül bir biriyle yarışsın.
Gül su'ya doysunda,
utancından kızarsın yanakları.
           
Gittinde alıp götürebildinmi
  yaşanmış anılarımızı.
Dindirebildinmi kalp ağrılarını.
Sensizlik inan öyle zor ki,
Kan kusuyorum sensizlikte.
Amacın ağlatmaksa deniz gözlerimi.
Bilki o gözler okyanus oldu şimdi.
Çünkü anlık sevmedim seni ben,
asırlıktı bende sevgin.
Bekliyorum şimdi seni,
nefessizce,sessizce,sensizlikte.
         
Bu gidişle aklımı kaybedip,
Fikrimi yitireceğim!!!
Deli divaneye döndüm sensizlikle.
Yağmur olup yağsan üzerime,
Süzülsen yanaklarımdan,
yüreğimi serinletsen.
Alev alev yakmasan bağrımı.
Kırmasan daha fazla kolumu
  kanadımı.
Buram buram çökmesen gecelerime,
Kokuna kadar aşığım yar,
Kokuna hasret kaldım sensizlikte.