Koku Şiiri - Sami Aydoğan

Yanında derin derin nefes alıp,
tenini okşayan rüzgarı kıskanırdım.
Hatırlıyor musun?
Hani deniz kenarında yürürken,
dalgaların sana dokunmak için yarıştığı o günü.
Sanki güneş hiç bu kadar yakın olmamıştı dünyaya
ve gündüz yüzlüm,
geçe gözlüm,
biz mi korku filmine benzettik sonunu.
Güneş puslu,
deniz sustu,
rüzgar kim bilir kimi okşuyor
ve burnum sızlıyor,
hatırladıkça kokunu…