Koku Şiiri - Fatih Cünüş

Koku

İstanbul’un kokusunu duydum
İstiklal’de buluştuk,
Hayal Kahvesi’nde hayal kurduk biraz
Sultanahmet’e geçtik ordan
Dikilitaş’ın önünde dikildik
Latince çevirmeye çalıştım
Ama unuttuğumu görünce güldün
Ben de sarıldım sana sımsıkı
Sahaflarda kitaplara baktık
Aynı kokuyu duydum yine
Kitap kokusu muydu yoksa daha farklı şey mi
Ortaköy’de bulduk kendimizi birden
Hani sahildeki bank var ya işte onun üstünde
Denizi seyrediyorduk, insanları ve yıldızları
Bakırköy’de sahile inerken bir gözlemeci vardı
Orada oturduk gözleme yedik
Sahilde yürürken gemilerin ışıklarına baktık
Çok parlaktılar ama uzak
İnanılmaz bir hızla Boztepe’ye çıktık
Bütün şehir ayağımızın altındaydı
Küçük çocuklar vardı; Trabzon, Trabzon diye bağırıyorlardı
Bizim resimlerimizi çektiler Karadeniz’e karşı, sonsuzluğa doğru
Birden bir rüzgar esti, o kokuyu yine duydum
Pencereden küçük bir buse kondurdun yanağıma
Ansızın kayboldun!
Senin kokundu…