Koku Şiiri - Eren Palabıyık

Kar tanesi inerken çocukluğuma
Bir bulutun üstünde ağlamaklıyım
Seccadelerden tüten o kokular
Burnumu kamaştırmakta
Yatakları okyanus olarak gören zihnimi özlüyorum
Pencerelere düşen gözyaşlarını
O dokunulmaz perdeleri açarkenki masumluğum
Seccadelerden tüten o kokuları
Bulutlara yükleyip yağdırdı üstüme
Kamaşan burnum artık dehlizleridir gecenin
Artık okyanuslarda yüzmek yok
Altımdan ırmaklar akmaz artık
Güneşin nurları saçılmaz etrafa
Bir çocuk gülümsemez gökyüzüne
İşte o zaman gökyüzünü yarmanın vakti gelmiştir
Yarılsın gökyüzü
Dağılsın çoçukluğumun kokuları etrafa...