KÖK
Karanlıkta çamurda Kök olup ben süründüm.
Bir ucumda dalımda gül diye ben göründüm.
Ne tuhaftır o gülüm Bülbülle sevişirken,
Kederimden utanıp kendime ben büründüm.
AYDIN ÇETİNKAYA
AÇK
Aydın ÇetinkayaKayıt Tarihi : 24.9.2025 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!