Eski köhne zamanlardan geliyorum yüzümde kömür karası lekeler.
Üstümde tek gözlü evlerde yanan tütsülerin isleri sinmiş...
Kar yağmaktaydı çamurun kutsallaştırdığı sokaklara...
Duygusuz, anlamsız sadece kulağa hitap eden sesler vardı karanlıkta...
Görmek manasızlaştırırdı kar'ı her tanesini hissetmek gerekiyordu.
Bilmezdim sende yalnızlığı bulacağımı, dokunduğunda çekineceğimi...
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta