Kocaman nefret Şiiri - Melih Üstünel

Yaşayan bir ruh oldum bol bol nefes alan
Duygusu düşüncesi yüreği olmayan
Ciğeri tertemiz ama paslanmış içi
Bomboş bir adam hissediyorum kendimi

Kader dediklerini şimdi yaşıyorum
Yaşamsa bu ayakta bile duruyorum
Koşsamda haybiye taşıyorum bedeni
Bomboş bir adam hissediyorum kendimi

Yaşantım aldığım nefesle bağdaşmıyor
Görüntüm herkeze mutlu tablo çiziyor
Bilmezler yüreğimin iflas ettiğini
Bomboş bir adam hissediyorum kendimi

Hayattan tek öğrendiğim kocaman nefret
Bugüne kadar dilime dedimki sabret
Sabrı öğrendim ama kaybettim ben beni
Bomboş bir adam hissediyorum kendimi