Koca Domuz Şiiri - Cuma Ali Çetin

Sevmediğin kulun boynuna ipi...
Tak dar ağacına as koca domuz.
Gönlünde koparken kar, boran tipi...
Azıcık firene bas koca domuz.

İhtiyarladıkça düz yoldan sapar !
ALLAH'A inanmaz şeytana tapar !
Evlat arasında ayırım yapar...
Bu durum tek sana has koca domuz.

Bu tam bir şerefsiz sizlerde bilin...
Telefonunuzdan adını silin.
En kökünden kopsun yalancı dilin...
Toprağa dökülsün kas koca domuz.

Hazana çevirdi ömrün güzünü...
Hiç eksik olmasın derdi, hüzünü.
Zebaniler görsün soyka yüzünü...
Vermezse vermesin pas koca domuz.

Ruhun karanlık mı, loş mu şerefsiz ?
Böyle davranışın hoş mu şerefsiz ?
Zerre beyin yok mu boş mu şerefsiz...
Kafa denilen o tas koca domuz.

Cumali bu itin kulağı sağır...
Duyamaz gerçeği davranır ağır.
Çifte köpeğinin başına bağır...
Tut ömrün boyunca yas koca domuz.