Yüreği klavyenin tuşları kadar olan insanlar tanıyorum..
Sevgileri,aşkları,gururları,
Sinirleri,bağırıp çağırmaları
Sahiplenmeleri ve terk etmeleri...
Ruhuyla yaşayan insanları yavaşça öldürüyorlar..
Bütün yaşananlar sanal bir dünyaya hapsoluyor.
Gözlere bakılıp söylenen sözler unutuluyor
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
kaleme sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta