Kızkulesi Önünde Şiiri - Hakan Kurt

Göz göre göre yitiriliyor hayatım
bir zamanlar
adına
insanca yaşamak dediğim
anılarım vardı
şimdi bulamıyorum
anlık anıların kızıydı nurcan
serüvendi ayten
suskunluktu ece
kabullenmekti özlem
ve son hikayem
hep acaba ile daha kaç kişi
bir tamın parçalarıysa gördüklerim
işte imkansız diyorum sana
evet bir aşk imkansızlık iklimidir.
titreye titreye
bir sonbahar yağmurudur beni ıslatan
ellerim cebimde
dilimde hafif bir türkü
saçları ortadan ayrık bir adam
yürüyorum
imkansız dediğin kaç şey kaldı
sadece sen
birde durduramadığım ölüm
dur durak bilmeyen kalbim
son duraktayız
ama yolcuları çoktan kayıp
gidilen güzergah
bilinmezlerin başında
şöförüm yangınların adamı
düşüncelerim hayallerimin esiri
ömür kaftanla örtülmedi henüz
bir türlü başladığım yerde
kendime dönemiyorum