Kızım' a Şiiri - Münzevi Zeyrek

Asel’im,
Eylül sonunda bir çiçek gibi açtın
İklimim değişti sen doğunca
Bütün şiirler elimden tutar oldu,
Yalanla gerçeğin arasına sıkışan,
geceler ansızın sustu.

Sen geldin,
Kalbimin kuzeyine inen sıcak rüzgâr.
Kuş yüreğimin kapısı aralandı
Gülüşün öptükçe çoğalır.
Bakışın, içimdeki susuzluğu dindirir.
Cennet dedikleri yerin,
adını seninle öğrendim.

Ellerin minicik bir deniz gibiydi
Gemiler kalktı o kıyıdan
Rüyalarımın haritasında
senin adınla çizildi yeni ülkeler
Ve ilk “ba-ba” dediğinde,
dil yeniden icat edildi,
harfler seni tanıdı önce...

Bıraktım arkamda
tozlu çerçeveleri,
eksik hikâyeleri
Unuttum her şeyi
Senin olmadığında

Asel’im,
Sen gelince
Zaman kalbini değiştirdi
Daha yavaş attı ama daha derin
Bir çiçek gibi büyüdü hayat,
sana baka baka.

Seni sevmek,
Şiirin ortasında kaybolmak gibi
Her mısrada biraz daha var olmak
Her nefeste biraz daha sana benzemek
Hoş geldin
Hayatımın en güzel cümlesi.