Senin hikayen var bilirim
Hikayen anlatılır duyarım
Onu dinlerken ibret alırım
Bu aşık çobanın hikayesi
Yokluk kıtlık yılları dediler
Ağaya seni yamak verdiler
Konakta sana çoban dediler
Bu çoban bizim horan dediler
Seni tanıdılar çok sevdiler
Evlerinden yer verdiler
Seni O evlatları bildiler
Bu çoban bizim dediler
Sen çobandın gönüllerinde
Ağa evinin her gününde
Ateş düştü başka gönülde
Bu O dediler gönüllerinde
Aşık olmuş bir ağa kızına
Derdini anlatmış el kızına
El kızı anlatmış ağa kızına
Çoban anlatmış koyunlarına
Ağa kızından haber gelmiş
Babam beni başkasına vermiş
Çoban derdini kavala dermiş
Koyunlar onu kavalda dinlermiş
Ağada gençliğinde aşık olmuş
Çobanın kavalından mest olmuş
Çoban çaldıkça ağa da dolmuş
Bende demiş, gözleri dolmuş
Çobana demiş, bende sevdim
Bende koyunlarla dertleştim
Ben anlatamadım dertlendim
Kavalım çaldı, hep dertlendim.
Ağa çobanın halini halinde anlar
Çobana der, bu işi tuzluk paklar
Çoban tuzu hatıla serer ki, anlar
Bu aşkı kavalla anlatıp, yanarlar.
Kayıt Tarihi : 31.5.2016 11:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!