Nihal'im Latif Müştak Bir Ayna

Nihal: Aynada Tecelli

Hayretler içindeyim, nasıl sığdırmış Hakk
Bir tek sûrete bunca tecellîyi, Nihal’im
Hikmet var sende, aynı anda cehl de
Solgun bir mehtap gibi erirken
Bir sabah gülü gibi patlayan fer de

Koşuşturma var sende, derin sükûnet de
Zevk-i ruhânî var bakışında
Hüzün de var, loş bir viranede süzülen

Hem acz var sende, hem de kâinatı sarsacak kudret
Öyle bir kudret ki, elemi bile şefkatle delip geçse
Ardında bir hakîmin nûrânî sükûneti kalıyor

Gaflet var bazen, sanki zafer de hezimet de
Aynı ırmağın suyunda akıp gidiyor
Lakin on kat daha hassas bakıyorsun
Gönlümdeki sırlara benden habersiz

Kibir yok, ama izzet var; neşen bazen taşkın
Bazen derunî bir sır gibi gömülmüş içe
Lütuf var sözlerinde, Nihal’im
Ama aynı anda çekilen bir perdenin de izi

Hürsün, ama o hürriyette gizlenmiş hicap
Bir bakışla bile sırlanmak isteyen edep
İsm-i âzam’sın, Nihal’im
Öyle ki, semâvât bile
“Bu isim sana yaraşır” diye fısıldıyor

Ve ben biliyor ki,
Bu resm-i ilâhî âlemden silinir gibi olsa da
Gönlüm hemen seninle yürür Hak katına
Bin yıl daha yaşasam,
Yine senin gibi tuhaf,
Senin gibi latîf,
Senin gibi müştak bir ayna olayım, Nihal’im.