"Işte, gündüz ve karanlığın savaşında doğan kızılın ürkekliği sardı yine çıkmaz sokakları.
Huzursuzluk birazıyla ve birazıyla bir gerçeklik.
Ellerimde mavi, kaybetme korkusuyla titreyen ellerim sımsıkı.
Çıkmaza giren sokaklar, korkunç.
Adımlarıyla yaklaşan karanlık.
Uzatmak isterken ellerimi sana, benden uzaklaşan aydınlığın.
"Sarılmak sana ve karanlığına"
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta