Kızıl Saçlı Yıldızlar Şiiri - Serdar Yusuf

Kızıl Saçlı Yıldızlar

Gözlerim şafakta seni bekliyor,
Dünya bilse ne olur, ben sensizim.
Seni ararım Samanyolu’nun kıvrımında,
Galaksilerden yankı geliyor;
Kızıl saçlı yıldızlara asılıyorum,
Fezada savrulan deli bir hayal gibi...

İleride bir mavi gezegen var,
Aşkımı orada yitirdim.
Kayan gözlerimin ferinde
Bakışların kaldı.
Özlemini zerre zerre içtim,
Yanardağın kalbinden süzülen lav gibi.
Vakit çok geç artık,
Geri dönülmez bir yoldayım.
Karanlık sarmış her yanımı,
Sahte sözler dökülüyor inci dişlerden.
Dalga dalga yüreğimin sesi,
Duyuyorum seni — sessizlikten.

Önümde son bir dar geçit,
Göğüs kafesimden taşan cesaretim.
Tutsak ayaklarım, yitik aklım,
Kural tanımayan hayallerimin izinde;
Asi ruhum —
Cehennemin ateşine meydan okumuş.

Son bulduğum: renkli bir omuz şalı,
Kirpiklerimden düşen bir damla,
Ahının anlamsız tavrı,
Bir de hüznünden bir yudum.

Gök ağlasa ne yazar?
Üstüme boşluk gibi çöküyor bu dünya.
Sağım: Atlas Okyanusu’nun mavi sonsuzluğu,
Solum: boş —
Ve hâlâ üzerimde
Kızıl saçlarının kokusu...