Kızıl Hanım Şiiri - Berke Buzkan

Bir gül entariyi kuşanmış ebrular
Gördüğüm sade bir raks göğde,bir kızıl
Sema ne garib bu kalbe,kalbim ola bir kale
Biraz fazla mı hür acep şu cihana bu göğler
Kalelerden ;
Pencereler ardından deyipte edemem
Cihan hürdür hür
Gönül kala kendi zindanında ,peşinde agonya
Gözlerim,kalbim,ruhum,dermayim
Sevgiliye ecnebi,şu göğlerden mahrumsa
Olmalı bir aşk semaya, veillası
Kalbin olmaz bir manisi,evvela şu kızıl hanıma
Seni,beni
Alsın seyri veled-i insaniyyeyi ki götürsün sevgilisine
De bulsa hakkı,kalbi,tüm aynasını
Hakkı bulsa
Tüm bu nefesi,hayatında

agonya : ızdırap yun.
derma : deri yun.
ebru : bulut arb.
veillası : öyle olmamasına karşın arb.
-peristeri