Sustum…
Çünkü kelimeler yetmedi anlatmaya,
Aldığım nefes bile boğazıma düğüm,
Her gözyaşımda sen vardın…
Ve her gözyaşımda bir parçam öldü sessizce.
Ben sana kalp verdim,
Sen başka ellerde unuttun beni.
Güvendim, sırtımı yasladım aşkına,
Meğer sırtımdaki hançer senin izindi.
Seninle kurduğum hayalleri
Başkasıyla süsledin habersizce.
Oysa ben, her gece dua ederken
Adını koyuyordum Duama
Bir ihanetin kaç yüzü olur ki?
Ben senin her haline inanmıştım.
Bir bakışınla dünyamı değiştirirken,
Meğer sen başkasının gözlerine dalmıştın.
İhanetin adı sensin artık,
Ve bu kalpte açtığın yara sonsuz.
Bir “seviyorum” diyene nasıl inanayım şimdi?
Senin yalanınla yıkıldı bütün doğrularım,
Ben kendimi affedemiyorum hâlâ…
Kızgınlığım kendime
Aygül Zade ✍🏻
Kayıt Tarihi : 11.7.2025 10:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)