Kızgınım Şiiri - Poyraz Karadeniz

Kırgınım..
Bu gelip geçer..
Kızgınım..
Geçeceğinide sanmıyorum..
Gelip geçici değil çünkü kızgınlığım..
Ama yinede konuşmak istiyorum..

Her insanın kusuru vardır..
Ben yok demiyorum ki?
Gülemiyor musun neden?
Bana mı yakışıyor gülmek niye?

Anlamıyorsun beni..
Anlamak istemiyorsun!
Aptal olduğunu düşünen yok..
Aksine akıllısın,merhametlisin..
Ama işte bunalımın verdiği yük..
Ağır hasar var üzerinde..
Ama bırakmaya niyetim yok böyle seni..

Alıp gider insanı acı..
Bırakır başka yere..
Lazım olan mutluluğun ötesine..
Acımaz insana benim gibi..
Merhametli değildir senin gibi..

Kırıp geçer...
Acıtarak,acı dolu bir biçimde..
Raks ettirir ateş içinde..
Yakar büsbütün..
Bir söz söyler insan kardeş..
Ama oda yakıcı gelir..
Çünkü ateşin acısı durur üstünde..

Yapabileceğim hiçbir şey yok..
Sadece öyle olmanı istemiyorum..
Seni düşünüyorum..
İyi olmanı istiyorum..
Ama beni düşünen yok..
Basitmiş gibi geliyor ama..
Görüldüğü kadar kolay olmuyo..

Kızgınım hala..
Gelip geçici durmuyor..
Kızgınım sana..
Belki yaptığın bir hata..
Sana bıraktığım bin hata..
Ama kızgınım..
Yaptığının tesellisi yok..
Geçer umarım..
Yeniden mutlu olursun..
Beni defnet..
Ben bu halimle mutluluğu unutmuşum..