Gecenin koynundan aldım kimsesiz ruhumu
Sonra bir salkım gözyaşı bastım yarama
Yaktım tüm denizleri, kor olmaya niyetlendim
Şimdi Soluğunun yokluğunda ateşler damlıyor yüreğime
Pervanen oluyorum bir semazen gibi dönüyorum etrafında
Ve çığlık çığlığa bağıran sessizliğin de Kayboluyorum
Yokluğuna değil, giderken beni götürmene kızıyorum!
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Unutuluşa kurulu saatlerin tiktaklarına düşünce ruhumuzun gölgesi an hicranlı bir nehir gibi üzerimize devrilir. Hercai gülümsemeler ekeriz yine de yaşamın kıraç ovalarına, gönlümüzdeki isyanlar ve aldanışlar şiirlerle birlikte demlenir...
Tebriklerim yürekten
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta