Kıymetini Bilemedin Şiiri - Nevzat Seçen

Yaprak dökümüydü bizim aşkımız,
Sonbahar gelmeden sarardı bilemedin.
İki kelime ile ayrıldık şimdi şaşkınız,
Bu aşkın kıymetini hiç bilemedin.

Bir araya gelince sever okşardın,
Kırık kalbimi nefesinle yamardın.
Çok sevildin bu yüzden, belki şımardın,
Bu aşkın kıymetini hiç bilemedin.

Dalında çürürmüş hasta yaprağı,
Yağmurlar canlandırır kuru toprağı.
Benden çıkarıyordun kini tafrayı,
Bu aşkın kıymetini hiç bilemedin.

Sevmekten dermanım bitti, bedenim yorgun,
Bir hafta el eleydik, bir hafta dargın.
Şimdi yanakların solmuş, gözlerin dalgın,
Bu aşkın kıymetini hiç bilemedin.

Üstüme kara bastın, başıma telaş,
Göz yapayım derken yıktığın kaş.
Baharımı yok ettin, eyledin kış,
Sen bu aşkın kıymetini hiç bilemedin.

Masum bakar yüzüme hemen ağlardın,
Fırsat eldeyken hesap sorardın.
Yağcıları dost bilir kucak açardın,
Sen bu aşkın kıymetini hiç bilemedin.

Gezdim yol eyledim senin çevreni,
Bulamadım şikâyet edecek hiç kimseni.
Artık unutmak istiyorum ilk nefesini,
Sen bu aşkın kıymetini hiç bilemedin.

Suçum çok sevmekti, ihanet ettim sandın,
İki yüzlülerin sözüne çabucak kandın.
Bırakıp gittiğinde bir daha yandım,
Sen bu aşkın kıymetini hiç bilemedin.

Şair Nevzat’ım seni sitemkâr yazarım,
İnşallah güzelliğine değmez nazarım.
Aşk meydanlarında kapandı pazarım,
Sevdiydim kıymetimi hiç bilemedin.