KIYMETİNİ BİLEMEDİN
Gönül bahçendeydim, bir çiçek gibi,
Kopardın dalımdan, kadrini bilemedin.
Sana akıyordum, bir gerçek gibi,
Sildin avucundan, kadrini bilemedin.
Zaman akıp gitti, ömür biterken,
Güneş doğmuyor bak, vaktin yeterken.
Ben senin yoluna canımı serken,
Geçtin baş ucumdan, kadrini bilemedin.
Sevdayı yükledim ince sızına,
Bakmadın gönlümün bahar, yazına.
Kurban olmuştum her bir nazına,
Vurdun her yanından, kadrini bilemedin.
Dertler derya oldu, sığmaz içime,
Hasretin kazındı her bir telime.
Düşürdün sen beni elin diline,
Sürdün vatanımdan, kadrini bilemedin.
Hani ya solmazdı aşkın gülleri?
Lal ettin konuşan tatlı dilleri.
Tutup da ellerin yabancı elleri,
Çıktın bu canımdan, kadrini bilemedin.
Dünya bir handır, konanlar göçer,
Herkes ektiğini bir gün elbet biçer.
Kalemsiz şair de bu yoldan geçer,
Vazgeçtin aşkından, kadrini bilemedin.
Kayıt Tarihi : 20.12.2025 17:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!